Dag 34, 25 Juni, Melide - Santiago. 67 km. Eindpunt van een geweldige Camino

 SANTIAGO half 3 en  precies 2700 km.        GEWELDIG!! MOOI!

Maar waar de laatste fietsdag mee begon, het was een rumoeriger nacht in deze Albergue daar lag me toch een stevige Spanjaard te ronken en te snurken ja en niet zo maar eventjes, de gehele nacht, een ramp, zo erg dat er een ander het bed uitging om deze snurkende zeeleeuw te vermanen, het zou bijna escaleren, even later hoor ik lawaai staat Diny naast bed ze kreeg kramp en stapte mis op het trapje van deze  hoogslaper, lawaai!! Ik draai me vlug om en donderde zelf bijna ook uit bed, (lag ook bovenin)  en die zeeleeuw onder Diny was gelukkig ook waker geschrokken. Het was in het geheel een "fijn" nachtje om zeker niet te vergeten. Dus vroeg op de fiets, buiten was somber maar dat deerde ons niet het was in iedergeval naar Santiago z'n 60 km. Leek een makkie gerekend de afstand, maar het was best verschrikkelijk pittig, veel klimmen tot weer 10-12% (ik heb een foto van het laatste gedeelte van de route ook op de site gezet kun je zien wat we moeten hebben ontberen) maar hoe dichter we bij Santiago kwamen, op de borden stond soms ook het aantal km, 57 en dan 34 en dan 20, zo werden we steeds sterker. Tot op een gegeven moment na een steile klim moesten we bovenaan gelijk afslaan volgens de route en daar waren we Wim ineens kwijt, zou hij deze afslag gemist hebben?  Zou toch heel vervelend zijn als je net nu, niet samen in Santiago zou aankomen, stoppen effen bellen, (wel gemakkelijk nu z'n telefoontje), "van we zijn nu hier en we gaan langzaam door", even verder zagen we het bekende blauwe jasje weer van Wim. Gelukkig. Dat was net voor het laatste zware stuk wat nog in de route lag, ben je er bijna, nou toen we daar bovenaan waren, waren alle zonden vergeven zo steil, ik heb deze klim maar de penitentie klim genoemd want bovenaan hebben we de volle aflaat verdiend. (even voor de niet kenners, 'n Aflaat is een boetedoening voor de zonden die je hebt begaan), dus we kunnen helemaal gerust in Santiago aankomen. Er volgden nog enkele klimmetjes van weinig betekenis meer na deze en zo kwamen we tegen half 3 aan bij Santiago met de km.stand van je geloofd het niet, precies 2700 km. "EN", de zon begon te schijnen!!!  Gho wat gaf dat een heerlijk fijn gevoel, SANTIAGO!! Effen 'n paar foto's maken anders worden we niet geloofd! en dan gauw door want we hadden contact gehad met Karolien die net een dag eerder aangekomen was en ons een Sms'je had gestuurd.  Hoe laat we zouden aankomen dan zou ze op ons wachten, aardig hé, in Santiago was het nog even een erg steil stukje die hebben we maar gelopen want tussen de auto's en bussen kan er zo maar wat gebeuren en daar zaten we nu niet meer op te wachten, dus voorzichtig lopend maar. Bovenaan was het nog naar de goede weg zoeken maar dat kon haast niet missen want je wordt door iedereen naar de goede aankomst geleid, daar moet je je compostolaat gaan halen, een bewijs dat je de gehele route hebt afgelegd. Volle stempelkaart ! de Credential. Nou daar stond me een lange rij van pelgrims wandelaars, fietser en opeens was daar Karolien, ze had op ons gewacht, fijne ontmoeting, hele verhalen, maar we moesten nog wel een tijdje wachten, dus Diny en Karolien hebben daar een terrasje genomen met een wijntje en zo konden ze op onze fietsen passen, is echt wel nodig je moet toch goed op je spullen letten, net zoals Wim is overkomen in een Albergue waar al zijn geld was gestolen, onbegrijpelijk dat dat in een Albergue gebeurt, schande, (dat waren zeker geen pelgrims) na een tijdje hadden we ons compostolaat, we zijn gelijk naar de "Nederlandse huiskamer" gegaan die was daar vlakbij, om ons te laten inlichten van wat en hoe verder, vliegreis terug, fietsen retour, overnachting enz enz. Maar dan krijg je zoveel informatie waar je dat moment effe niets van snapt. Dus op advies van Karolien hebben we een Hostel kunnen bemachtigen, was net naast die we ze ook overnacht had, daar 2 kamers genomen,(dames en herenkamer) want de volgende dag zouden Wim en Karolien verder gaan naar Cabo Finisterre, het absolute eindpunt, wij hadden vooraf al besloten om dat niet te doen Santiago was ons eindpunt. We zijn echter vergeten om naar het grote plein voor de Kathedraal te fietsen en daar de foto van de binnenkomst te maken, achteraf was dat niet zo erg want deze Kathedraal stond helemaal in de steigers wat erg jammer was. Onze fietsen moesten weer onhandig in een kelder met verschillende trappen gestald worden, Opfrissen en niet vergeten ons ritueel volgen, ook op de laatste dag!  Wat een heerlijk gevoel is dat als je het bereikt hebt dus van 1 biertje hebben we er nu maar 2 van genomen, we hoefde toch de volgende dag GEEN! fietsbroek meer aan. Die avond hebben we met z'n vieren gezellig doorgebracht. En afgesloten met de traditionele Santiago taart, een speciaal streekgerecht, en heel erg lekker.

De volgende dag zijn Wim en Karolien vertrokken voor hun laatste stuk Wim tot Finisterre en Karolien die gaat dan van Finisterre en dan langs de kust naar Porto. Wij hebben in wat informatie gehaald bij de huiskamer en verder onze tickets voor de terugvlucht geregeld en onze fietsen met bagage die we niet meer nodig hadden weggebracht voor vervoer naar huis bij een UPS depot hier vlakbij. Alles prima, geregeld zijn we Santiago ingegaan fotootjes gemaakt en bij de kathedraal van Fransicus een ander compostolaat gehaald, dit was heel bijzonder omdat dat om de 800 jaar geschied (en zolang kunnen we niet wachten) waarom dat is weet ik niet precies ik geloof dat Fransicus deze tocht 800 jaar geleden ook heeft gelopen? Dus dat was heel bijzonder, die dag hebben we ook weer onze Belgiëse vrienden ontmoet in de lange rij wachtende pelgrims en ook onze Paulien die geregeld een tijdje achter ons heeft gefietst, was ook weer een leuke ontmoeting. Zo zie je maar weer.

En als laatste, wij dragen deze Camino op aan onze dierbaren vriendin en vriend.

 Wij hebben een verschrikkelijke prachtige mooie Camino gehad met heel veel leuke ontmoetingen, reactie's, veel meegemaakt  ontberingen van zware klimmen in de hitte, zere achterwerken!, steun voor anderen en!!! maar 1 lekke band en 'n paar keer de ketting eraf door verkeerd te schakelen.

Ik ben ook trots en heb veel waardering voor Diny die dit allemaal tocht maar weer overwonnen heeft, zoals ook haar ziekte 11 jaar geleden.

                                   HET WAS HET ALLEMAAL WAARD!

                                     Geeft een heel fijn voldaan gevoel.

Vandaag toeristische dag terrasje, winkeltje en vanavond de mis in de Kathedraal.

Deze prachtige kathedraal van Santiago dateert bijna geheel uit de 11e, 12e, en13e eeuw. Hier wilde wij als afsluiting van onze camino de pelgrimsmis bijwonen. Deze mis begon om half 8 maar door de vele pelgrims en ook veel toeristen zijn we om half 7 maar vlug gaan zitten om toch een goede plaats te krijgen, het was al aardig druk, veel pelgrims met hun rugzakken nog bij zich. De traditionele opsomming van alle pelgrims is nu veranderd in het opsommen van het aantal pelgrims per land ander wordt het erg langdraadig. de mis wordt opgedragen door een 8 tal priesters, alles gaat in het Spaan dus we verstaan er niet veel van. het onze vader is in het  latijns en komt ons wel bekend voor. Verder in de mis wordt de vredeswens, bij ons wordt deze wens door bijna niemand gedaan, maar hier echter als een soort "wave" door de kerk, iedereen schud elkaar de hand en wens "vrede".  de communie wordt ook uitgerijkt aan alle kerkgangers die dit wensen en gaat nog op de traditionele manier, heel bijzonder. Als het tegen het einde van de mis gaat, dan gaat het eigenlijk gebeuren waar bijna iedereen voor komt, het zwaaien van een meters groot zilveren wierookvat "De Botamfumero" dit is een gebruik wat wel gefotografeerd en gefilmd mag worden (onder de mis mag dit niet wordt ook gevraagd) en is een spectaculair gebeuren het wierookvat wordt door 6 monikken (Tiraboleiros) touwtrekkers in beweging gebracht zodat het vat gaat slingeren door de kerk en wel zo hard dat deze bijna het dak van de Kathedraal raakt, (30 meter!) ik heb me laten vertellen dat het met een gang van 70 km. gaat heel indrukwekkend. (zie het filmpje op de site) is ook wel eens mislukt, dat het vat eraf vloog met alle gevolgen. Vroeger gebeurde dat aan het begin van de mis om de ruimte te vullen met wierook tegen die van zweetlucht en zweetvoeten van de pelgrims.

Ook hebben wij traditie getrouw het beeld van St.Jacob omhelst, we moesten een heel smal trapje op achter het altaar en dan kun je het beeld omhelzen of er de hand opleggen terwijl je bid of er een speciale wens voor doet. de stoffelijke resten van St,Jacob liggen er net onder in een zilveren cypte volgens de legende, maar hierover zijn de meningen heel sterk verdeeld. 

Het was een prachtige ervaring om dit mee te maken, dit zullen wij niet gauw vergeten. Geweldig!.

Van de Nederlandse huiskamer zoals deze genoemd wordt, hebben wij nog een mooi gedicht mee gekregen, als volgt

                                     Vanaf hier

                                     zal ik terugkeren

                                    naar het gewone leven

                                    van alle dag

                                    niet gewoon meer

                                    na al wat ik ervaren heb

                                   en als rijkdom

                                   opgeslagen in de weg

                                   die ik zelf ben.

Ricky Rieter

Morgen om half 5 in het vliegtuig naar huis naar onze Fam. en kleinkinderen die we zo langzaam wel gaan missen.

Ton Diny.