Dag 31, 22 Juni, Astorga - Cacabelos, 73 km.

Op onze internationale slaapzaal waar vannacht weer best gesnurkt is door 'Poolse, enkele uit Brazilië, Duitse en Franse en Australiërs, en ga zo maar door, zijn we weer vroeg gewekt door de al omschreven "plastic Soud" aangevuld met het dicht-en open doen van de ritsen van de rugzakken. Half 8 op de fiets eerst een bakje koffie in de dichtbijzijnde bar, Vandaag is dan de route naar Cruz de Ferro, geen makkelijke tocht werd er gezegd met al die klimmetjes die er vandaag zouden komen, nou dat zouden er wel een paar zijn, begon al met een klim van 7 km 3-5% dan weer van 2-3% dan weer een van 5 km. 5-7% en dan naar Cruz de Ferro tot 10%. De route die we vandaag fietsten was vreselijk mooi, prachtig landschap met in de verte de bergen met de sneeuw, met veel wandelaars om ons heen die grotendeels vandaag ook op dezelfde weg hadden, dus wij hadden ook gravel en steentjes en gaten in de weg, geregeld hoor je ze dan groeten "Buen Camino" wel honderden keren, want er zijn toch heel veel die deze Camino lopen, wat eigenlijk ook zo hoort. Diny was in tegenstelling van gisteren goed op dreef, het klimmen ging haar prima af over die "bulten" zoals ze die noemt. Halvewegen in Ranabal hebben we eerst in een mooi rustiek gezellige albeque koffie genomen en daar zelf ook een stempel kunnen halen voor onze Credential (minimaal met je er 2 per dag hebben)  daarna nog een aantal kilometers gravel en steentjes zijn we begonnen met het klimmen tot Foncebadon 7-10% tot 1430 m even gestopt voor een opfrisser en dan de laatste stuk klimmen!! Naar Cruz de Ferro, eerst dachten we deze gemist te hebben omdat we op het hoogste punt nog niets hadden gezien, maar na een kleine afdaling stond deze markante  "grote paal met een kruis" aan de rechterkant, "Cruz de Ferro". (Cruz de Ferro is een simpel ijzeren kruis boven op een boomstam, in al zijn eenvoud vormt het eeuwenoude monument een indrukwekkend en markant punt op de route, een bemoedigend teken voor pelgrims dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch leggen de pelgrims een deel van hun last af door het neer leggen van steentjes die van huis zijn meegenomen huidige pelgrims houden het gebruik in ere als afsluiting van een fase en een nieuwe stap op hun levensweg. Ook als gedachtenis aan of op wens van geliefde thuis, getuigen de vele steentjes en foto's die daar liggen of opgehangen zijn.). Wij hadden ook enkele steentjes meegenomen van thuis, om deze met een boodschap daar neer te leggen, zo gezegd en zo gedaan, even tot bezinning komen en dan weer aan een fijne afdaling te beginnen. Onze medefietser, Wim, heeft naar zo hij vertelde 2 jaar hier naar toe geleefd om "zijn" boodschap daar neer te leggen. We zijn daar ongeveer 3 kwartier geweest. In de afdaling rijst dan eerst nog een klim van 12%!! Das effe tegenvallen maar gelukkig was het verder een lange en toch best een gevaarlijke afdaling van bijna 20 km. We hadden boven nog even de remmen nagezien en goed afgesteld voor de zekerheid. Na diversen lastige route verwijzingen en hulp van weer een aardige Spanjaard die ons toen we weer even fout zaten ons weer op de route bracht met zijn auto over een weg welke we nog niet tegen waren gekomen op onze route zo slecht vol met gaten en grote keien, maar  we konden gelukkig weer op de route verder. We zijn klimmend en dalen na 73 km. gestopt in Cacabelos waar we gelukkig en kamer voor ons zelf hadden zonder snurkers. Daarna ons ritueel, ons welverdiende biertje, wijntje en een cola voor Wim die toch deze dag het nodige had te wegwerken. Rondje door het plaatsje en gegeten. Zo was dit een mooie afsluiting van een enerverende zware warme dag. Even nog de website zover mogelijk bijwerken, wat altijd toch veel tijd vraagt en dan nog zo laat val je bijna in slaap maar ik probeer wel elke avond de route en de foto' erin te krijgen. Zo en morgen weer op de fiets. Welterusten.